Wrzaski i trzaski o podłogę.

Wchodzi Kamil do mieszkania. A ja w wielkim barłogu, bo świąteczne sprzątanie zawsze się tak kończy. Zamiast porządku jest wielki barłóg. Burdel, brzydko mówiąc. Postanowiłam trochę wesprzeć Kamila i pomóc Mu w ogarnianiu mieszkania, ale najpiękniejsze miejsce, czyli łazienkę, oddaję w rączki męskie. No i wchodzi taki, o to zdziwiony, że w takim chaosie mnie zastał i pyta taktownie, czy aby mi przypadkiem pomoc nie potrzebna? Mnie już w tym stanie wzbiera złość zawsze najczystsza i najpotężniejsza, ale tłumię ją w sobie. Toć mężczyzna nieśmiało pyta, czy pomóc. Doceń to kobieto, no!

Ale nie, wpadłam na inny podły pomysł, w którym mężczyzna jest w stanie wyświadczyć małą przysługę - zawieźć wszystkie torby, torebeczki, siatki, siateczki do mej Mamusi. Przecie każdy z Nas na święta do swoich domostw wyjeżdża, to i ja muszę się jakoś przetransportować. Kamil spogląda spanikowany na tonę bagażu mego uświadamiając i kalkulując sobie w głowie moją mękę sprzątania i złość zmęczenia jaka we mnie kwitnie, bez zastanowienia odrzeka:

- Oczywiście, kochanie. - włożył nawet płaszcz ten z ładnych i wizytowych, więc serce mi mięknie, bo widać, że podróż do Mamusi traktuje dość poważnie i z szacunkiem. Ładnie. Doceniam. Butów nawet w przedpokoju nie założył, tylko na klatce, bo szanowny Pan szanuje podłogę, co dopiero umytą i wypucowaną. Ładnie. Bardzo ładnie.

Nagle Kamilowi przypomina się, że zima nieustępliwa i rękawiczki z czapką są jeszcze elementem nieodłącznym, to też szanując szanowną podłogę wypucowaną, prosi mnie, żebym zanurzyła swe dłonie w Jego kurtce sportowej. Zawsze się jej bałam, bo ma tysiąc kieszeni i w każdej drzemie potężna dawka grochu z kapustą. Zanurzam się i po chwili łapię za coś materiałowego, co wydawało mi się, że jest czapką. Wyciągam ową rzecz i ku mojemu zdziwieniu ukazuje mi się... skarpetka.

- Kamil, co w kurtce robi skarpetka ?

- Wypadła mi jak szedłem do pracy...

- Skąd Ci skarpetka wypadła.. ?!

- Z nogawki. - Z nogawki ??? Boże drogi. To niesamowite. Rzuciłam skarpetkę na wypucowaną szanowaną i z jękiem wyskoczyłam z mieszkania w ciszy trawiąc swoją złość, taplając się w swojej doskonałości, bo przecież nigdy w życiu bym tak nie postąpiła.

Wsiadamy do autobusu i do mnie dociera, że moja doskonałość nie jest taka doskonała, bo zapomniałam portfela. Nie wiem teraz jak przyznać się przed Kamilem, na którego chciałam być obrażona przez resztę dnia, że o to i ja popełniłam równie karygodny błąd. Ale, co zrobić. Lęk przed mandatem silniejszy. Kamil, jak na prawdziwego mężczyznę przystało, nie skomentował mojego Błędu Dnia i dobrodusznie poszedł kupić karnet u Pana Kierowcy. Kupił, skasował i usiadł. A ja w głowie wyświetlałam slajdy z życia i możliwe miejsca posiadówy portfela. I znalazłam! Przypomniałam sobie, że przecież schowałam go w jednej z trylionowych siatek, które wiozę do Mamusi! A niech to.

- Kamil, wiem, gdzie jest mój portfel.

- Gdzie?

- W siatce, którą trzymasz...

- Twoja złość o skarpetę jest teraz bezpodstawna. Straciłaś to prawo. Przykro mi.

Przegrałam kłótnię z kretesem wychodząc na tym sto razy gorzej. Straciłam 4 złote. Mam nadwyżkę biletów,  które nie są potrzebne. A przede wszystkim - straciłam immunitet.

Dopisek Kamila:
Płaszcz założyłem, ponieważ biegnąc na kolejkę się poślizgnąłem i zaliczyłem posypany ziemią lód. Kurtka i spodnie nadawały się tylko do czyszczenia :P

Skarpetka wypadła mi zupełnie przypadkiem, nie czułem jej w nogawce. Tendencja do ściągania całej dolnej części garderoby, jak pokazuje program kabaretu Hrabi ,,Kobieta i Mężczyzna",  jest u panów dość powszechna. Wadą rozwiązania są oczywiście takie niespodzianki.

Karolina dopisuje:
To ciekawe, że kurtka, którą położyłeś na bielutkim łóżku i na bielutkiej pościeli nadawała się do czyszczenia... to bardzo ciekawa informacja.