Spacerując wąskimi ulicami Paryża marzył Nam się buziak skradziony pod wieżą Eiffla.
Zjadaliśmy pieczone ślimaki ze szpinakiem popijając przy tym francuskie wino.
Wszystko wydawało się snem, choć dość realnym, bo deszczowym.
Dopisek Kamila:
Podróż do tego niesamowitego miasta jest sama w sobie niedroga. My wyruszyliśmy wielosobową ekipą kupując tylko jeden bagaż rejestrowy, który był droższy od pojedynczego biletu. Jedyną niedogodnością, jest to że nie ląduje się na Charles_de_Gaulle tylko oddalonym o godzinę drogi autobusem Beauvais-Tillé. Autobusy kursują co chwilę. Na miejscu polecamy dziesięcio-przejazdowe bilety T+.
Ślimaki, które można podziwiać na zdjęciu to mrożonka z miejscowego marketu. Ja nie czuję oporu przed jedzeniem zwierzęcia, które na mnie nie patrzy, więc z przyjemnością zajadałem się sympatycznymi winniczkami. Normalnie używa się specjalnych widelczyków ale my poradziliśmy sobie pełnowymiarowymi... fajna zabawa choć najeść się tym trudno.
Główną atrakcją światowej stolicy kultury jest oczywiście Wieża Eiffla. Bilety nie są tanie i ich cena zależy od wielu reczy, takich jak pora roku czy wiek zwiedzającego. Oczywiście to co zobaczymy jest jedyne w swoim rodzaju. Wjazd na wieżę nie jest to najlepszym momentem na przypomnienie sobie o lęku wysokości. O pełnej godzinie budowla rozbłyskuje światłami.
Karolina dopisuje: Wtedy Kamil skradł mi buziaka. ^.^
Ze wszystkich najsłynniejszych atrakcji przepadł nam Luwr. Niestety nie trafiliśmy z godziną. Warto to sprawdzić przed wyjazdem.
Ze względu na dużą ilość jadących sprawiliśmy sobie odpowiedni dokument, który wszyscy edytowali i dopisywali swoje uwagi, dzięki czemu byliśmy świetnie zorganizowani, a dodatkowo znajomi wykorzystywali go przy następnych wypadach do Paryża.
Bardzo dziękujemy Tritanowi i Zosi, za to, że Nas ugościli i nakarmili w klimatycznym malarskim mieszkaniu.
Nie, to nie ciąża. To podmuch wiatru. Taki to mnie psikus spotkał na Placu Pigalle.
